Król Zygmunt I, zwany Starym (1467-1548), zatwierdza tłumaczenie prawa miejskiego magdeburskiego z języka niemieckiego na język łaciński, dokonane przez Mikołaja Jaskiera i nadaje mu moc obowiązującą
Dokument ten związany jest z niezwykle doniosłym świadectwem rozwoju polskiej kultury prawniczej. Dotąd wszystkie podstawowe zwody prawa magdeburskiego były spisane w języku niemieckim: Zwierciadło saskie (Sachsenspiegel) oraz Weichbild magdeburski (Magdeburger Weichbild). Wraz z coraz bardziej postępującą polonizacją niemieckiego mieszczaństwa Krakowa, pojawiła się potrzeba dokonania tłumaczenia przepisów najpierw na łacinę, później na język polski. Trzytomowe dzieło głównego pisarza miejskiego Krakowa Mikołaja Jaskiera (zm. 1539) spełniło doskonale to zadanie, zwłaszcza, że zawierało dodatkowo komentarze o odrębnościach prawa miejskiego charakterystycznych tylko dla Polski. Dzięki sankcji królewskiej tłumaczenie Jaskiera obowiązywało wszystkie sądy miast i wsi lokowanych na prawie niemieckim w całym kraju. Było ono niezastąpionym podręcznikiem prawa i punktem wyjścia do dalszych studiów nad prawem miejskim, które zaowocowały w końcu opracowaniem w 1558 roku podręcznika tego prawa w języku polskim przez Bartłomieja Groickiego (ok. 1534?-1605).
1535, Kraków
Pergamin, pieczęć mniejsza koronna
Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. Perg. 528