Miniaturowy portret Grzegorza Przybyły (przed 1500-1547) - starszego cechu złotników, rajcy i ławnika krakowskiego pochodzący z gospody cechowej złotników krakowskich
Przypisywany: Maciejowi Stwoszowi (1482-1540), Maciejowi Schillingowi (zm. 1552) lub Janowi Czymermanowi
Jeden z pierwszych przykładów samodzielnego portretu w sztuce polskiej. Profilowe ujęcie obu małżonków, zwróconych twarzami do siebie świadczy o znajomości sztuki włoskiej przez autora tych płaskorzeźb. Płaskorzeźby przedstawiają złotnika krakowskiego Grzegorza Przybyło (zm. 1547) i jego pierwszą żonę Katarzynę (zm.1539). Grzegorz Przybyło najpierw osiadł na Kazimierzu, a przeniósłszy się do Krakowa, kupił kamienicę przy ulicy Brackiej. W 1534 roku był podstarszym – a w latach 1537-38, 1541-42 - starszym cechmistrzem krakowskiego cechu złotników. W 1544 roku został rajcą krakowskim. W swoim warsztacie kształcił uczniów z Węgier, Prus, Śląska i Mazowsza. Był filantropem i dobrodziejem cechu.
1534, Kraków
Drewno bukszpanowe
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, sygn. 624/II